اثرات استرس حاد و کورتیکوسترون بر خاموشی حافظه ترس در موش سوری

سابقه و هدف: خاموشی حافظه به دنبال فعال سازی حافظه های تثبیت شده قبلی اتفاق می افتد. مطالعات اخیر حاکی از اثرات تعدیلی استرس حاد و گلوکوکورتیکوئید ها بر خاموشی حافظه ترس هستند ولی این اثرات به روشنی مشخص نیست. هدف این مطالعه بررسی اثرات استرس حاد و کورتیکوسترون بر روند خاموشی حافظه ترس در مدل احترازی غیر فعال در موش سوری بود.   مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از 48 سر موش های سوری نژاد آلبینو (25-30 گرم) استفاده شد. موش ها در دستگاه احترازی غیر فعال (1 میلی آمپر، 3 ثانیه) آموزش دیدند. کورتیکوسترون (5/0، 1 و 3 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن) به عنوان آگونیست گیرنده گلوکوکورتیکوئیدی یا استرس حاد (با استفاده از محدود کننده و به مدت 10 دقیقه) 30 دقیقه قبل از فعال سازی حافظه استفاده شدند. روند خاموشی حافظه ترس در طی روزهای 2، 5، 7 و 9 بعد از فعال سازی حافظه با اندازه گیری مدت زمان طی شده قبل از اولین ورود حیوان به ناحیه تاریک ارزیابی شد.   یافته ها: نتایج نشان داد که تزریق کورتیکوسترون با دوزهای 1 و 3 میلی گرم و هعمال استرس حاد قبل از فعال سازی حافظه، خاموشی حافظه ترس را تسهیل می کند. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که استرس حاد و گلوکوکورتیکوئیدها نقش مهمی در خاموشی حافظه ترس بازی می کنند. این یافته ها می توانند به عنوان یک روش درمانی احتمالی برای درمان بیماری های ناشی از حافظه های پاتوژنیک مثل ptsd و فوبیا کمک کننده باشد